Acılar parkında büyüttüm
acılarımızı,
Kiraz ağaçlarına asmıştın nefretini..
Her ağlayışımda büyüdü nefretin..
Mor dudaklı mavi bir kadındım
Ağlamaktan gözleri şişmiş
bir geceyi anımsatıyordum sanki..
Bir o kadar KARANLIK...!
Yetim yalnızlığımın yırtılmamış
bakire kokusu
demlenmiş bir şarap gibi
tenimde artık...
İrkildim Titredim...
Ne var dedi ince ruhum...
Sustumm...
Yeniden..
İrkildim titredim...
Ne var dedi mavi kadın..
Yok bir şey dedim..
Yalnızlığımın içindeki
açık kapıları da
kapadım...
Kapadım..!!
Konu: KADININ ACISI::: 
Perş. Nis. 23, 2009 8:46 pm